VII. Druga ojczyzna

Teraz Zgromadzenie ma już wszystkie dokumenty uregulowane. Może prężnie się rozwijać i jest to moment, w którym Matka Scholastyka opuszcza swoją ojczyznę, żeby zaszczepić Zgromadzenie w Argentynie, dokąd przybywa 2 października 1948 r.

Choć dużo ją kosztuje opuszczenie ojczyzny i jej ukochanego ojca w podeszłym już wieku, którego nigdy więcej nie zobaczy, rozłąka z siostrami i pozbawienie bliskości Założyciela, ale ksiądz Alberione powtarzał, że przeprowadzka do innego domu czy kraju jest jak zmiana pokoju i w tym duchu Matka Scholastyka przyjmuje nowe posłanie. W trudnej sytuacji społeczno-politycznej od razu podejmuje się realizacji dzieła, nade wszystko troszczy się o powołania, stwarzając dziewczętom odpowiedni klimat. Z wielką gorliwością stara się o rozwój dzieł apostolskich, doceniając także lokalne możliwości.

Argentyna staje się od razu jej drugą ojczyzną. Wszystkich i wszystko zaraża swoją gorliwości, miłością do Zgromadzenia, miłością do wielu dusz i troską, aby były zbawione.

za: G. Oberti, Matka Scholastyka. Radość w służbie Bogu, Velar, Gorle 2011.