3. Milczenie i spełnienie
Nawet jeśli słabną siły fizyczne Matki Scholastyki, wewnętrzny płomień pozostaje żywy, a nawet zdaje się przybierać na sile.
W 1984 r. zupełnie traci mowę, ale nawet w tym braku głosu objawia się bardzo żywa niewerbalna komunikacja, poprzez jej przenikliwe spojrzenia i poruszenia ręki. Są to lata, w których jej mały pokój staje się miejscem spotkań, miejscem, w którym pierwsza Uczennica Boskiego Mistrza utwierdza w sercach licznych córek duchowych z pięciu kontynentów, zebranych wokół niej, najcenniejsze dziedzictwo, o którym całym swoim życiem dawała świadectwo: "Panie, tylko Ty!".
Była pierwszą, na której spoczęło spojrzenie błogosławionego Jakuba Alberione, aby dać życie nowej fundacji, a zarazem ostatnią z tego zalążka ośmiu sióstr, w ten sposób zamykając założycielski krąg.
24 marca 1924 r. te osiem wybranych głęboko przeżywało wigilię swoich obłóczyn, które będą miały miejsce następnego dnia w uroczystość Zwiastowania NMP. 24 marca 1987 r., podczas gdy wspólnota śpiewa pierwsze Nieszpory, Uczennica Scholastyka wypowiada swoje ostatnie ziemskie "tak", "gotowa i przyozdobiona, żeby świętować wieczne gody z Boskim Mistrzem".
Była pierwszą, na której spoczęło spojrzenie błogosławionego Jakuba Alberione, aby dać życie nowej fundacji, a zarazem ostatnią z tego zalążka ośmiu sióstr, w ten sposób zamykając założycielski krąg.
24 marca 1924 r. te osiem wybranych głęboko przeżywało wigilię swoich obłóczyn, które będą miały miejsce następnego dnia w uroczystość Zwiastowania NMP. 24 marca 1987 r., podczas gdy wspólnota śpiewa pierwsze Nieszpory, Uczennica Scholastyka wypowiada swoje ostatnie ziemskie "tak", "gotowa i przyozdobiona, żeby świętować wieczne gody z Boskim Mistrzem".
za: G. Oberti, Matka Scholastyka. Radość w służbie Bogu, Velar, Gorle 2011.