1. Bez zwracania na siebie uwagi

Po 15-letnim pobycie w Argentynie, w 1963 r. otrzymuje zaproszenie, by powrócić do Włoch. Zgromadzenie jest tuż przed 40-tą rocznicą założenia i aby odpowiedzieć na potrzeby nowy pokoleń, które pragną odkrywać bogactwo początków, Przełożona Generalna, Matka Maria Łucja Ricci, prosi Matkę Scholastykę, aby napisała "wspomnienia".

We Włoszech żyje jako siostra pośród sióstr, bez zwracania na siebie szczególnej uwagi. Czasem zgadza się na upokorzenia, które przyjmuje jako "zasilanie korzenia". Przygotowuje szaty i naczynia liturgiczne, które są "przesiąknięte" jej nieustanną modlitwą. Jej uśmiech i przyjazne nastawienie stają się przenikające i udzielają się jak słońce, które dociera do wszystkich, nie oczekując podziękowania; szczęśliwe, że może obdarzać światłem i ciepłem.

Z radością i zainteresowaniem przeżywa czas Soboru Watykańskiego II, postrzegając to wydarzenie, wspólnie z Założycielem, jako pieczęć Ducha Świętego odciśniętą na Zgromadzeniu.

za: G. Oberti, Matka Scholastyka. Radość w służbie Bogu, Velar, Gorle 2011.